رضا رسالت، کارشناس حقوق بین الملل: تروریسم فرهنگی هویت یک ملت را نشانه میرود، کسی که خود را حامی یک ملت میداند به صورت محرز، هویت و نشانه ی تمدنی را به تخریب با حمله ی نظامی تهدید نمیکند. سکوت مجامع بین المللی، ایالت متحده آمریکا را در اعمال یکجانبه خود و نفی تمامی موازین بین المللی جری تر کرده است. هویت یک ملت برامده از هزاره ها و برخاسته از تمدن هاست. ترامپ هویت را به مثابه ی یک هدف ملموس نظامی تلقی میکند، غافل از انکه اساسا جنس فرهنگ، هدف قرار دادنی نیست و از قضا با هجوم غنی تر و بارورتر میشود.
در راستای تلاش مشترک و هم افزایی بین المللی برای صیانت و حمایت از مراکز فرهنگی و مظاهر تمدن بشری و مقابله با تهدید و آسیب رساندن به آنها، جامعه جهانی اسناد مهم و سازوکارهای قابل توجهی را تدوین کرده است. برای نمونه، «کنوانسیون 1954 لاهه در خصوص حفاظت از اموال فرهنگی در مخاصمات مسلحانه»، آسیب به اموال فرهنگی هر ملتی را به منزله آسیب رساندن به میراث فرهنگی تمام بشریت و جرمی نابخشودنی در نظر گرفته است. این کنوانسیون هر نوع حمله و ایراد آسیب به اموال فرهنگی را منع نموده و بر اساس پروتکل دوم (1999) آن، حتی در زمان مخاصمات مسلحانه، اموال فرهنگی، اموال غیرنظامی محسوب شده و نباید مورد حمله قرار گیرند. هم چنین«کنوانسیون 1972 حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان» نیز همه کشورهای متعاهد را مکلف می‌دارد تا از هر گونه اقدام عمدی که مستقیم یا غیر مستقیم، به میراث فرهنگی و طبیعی واقع در سرزمین سایر کشورهای عضو این کنوانسیون آسیب برساند، خودداری کنند.
ایالت متحده ی آمریکا پس از جنگ سرد، خود را در قامت یک قدرت فائقه تصور میکند. تحولات و تغییراتی که سیاست خارجی آمریکا را به این روند یکجانبه گرایی رسانده، قابل تحلیل و ارزیابی است؛ اما به نظر میرسد عمده ترین مسئله، کوتاه آمدن جامعه ی جهانی و خصوصا دنباله روی اتحادیه اروپا از سیاست های تک روانه ی آمریکاست. سکوت جامعه ی جهانی، آمریکا را در اتخاذ مواضع و عملکردش به وقاحت افسارگسیخته ای کشانده است؛ به نحوی که رئیس جمهور ان در اعلام نظری اشکار علنا تمامی پروتکل ها و قوانین بین الملل را نقض میکند و سخن از هدف قرار دادن اماکن تاریخی و فرهنگی ایران می گوید. این اقدام، مصداق بارز تروریسم فرهنگی است که میبایست مورد توجه قرار گیرد. دولت آمریکا بعد از اعمال شدید ترین وجه از تروریسم اقتصادی و تحریم همه جانبه علیه ایران و پس از انکه دریافت هدف قرار دادن نیازهای دارویی و معیشتی ملت ایران راه به جایی نمیبرد؛ اینک توان خود را مصروف هدف قرار دادن فرهنگ و تمدن ایران کرده است.
اعلام خروج از یونسکو، خروج از معاهده آب و هوایی پاریس، خروج از معاهده منع موشکهای هسته‌ای میانبرد و کوتاهبرد در کنار خروج یکجانبه از توافق برجام تنها نمونه- هایی از یکجانبه‌گرایی، انکار حقوق بین الملل و به واقع نشانگر قانون ستیزی دولت آمریکاست. این یکجانبه گرایی فزاینده هیچ ابایی از نابودی میراث مشترک بشریت نخواهد داشت تا بتواند منافع خود را به حداکثر برساند.
وزیر امور خارجه کشورمان در اظهارت اخیرشان خاطر نشان کرده اند: "یکجانبه گرایی انفعالی" مشوق "یکجانبه گرایی فعال" است. کشورهایی که برای مصون ماندن از تعرض ترامپ به یکجانبه گرایی و قانون شکنی او تن داده اند، در نهایت زمینه را برای تعرض وی به خودشان فراهم کرده اند. این نکته از چند جهت حائز اهمیت است: اول انکه این بی هویتی و بی اقدامی مزمن که از سوی جامعه ی بین الملل مورد اشاره ی وزیر امور خارجه ی کشورمان قرار گرفته است، دقیقا همان محملی است که آمریکایی ها سیاست های یکجانبه ی خود را بر آن سوار کرده اند و سیطره ی یکجانبه گرایی خود را بر آن گسترانیده اند.
به نظر میرسد زبانه های آتشی که یکجانبه گرایی آمریکا در خرمن جامعه ی بین الملل انداخته است، اینک دامن سایر کشورهای دنباله رو را نیز گرفته است. پاسخ گو نبودن به قوانین بین الملل به عنوان میثاق بشری که مورد اتفاق تمامی کشورها قرار گرفته است، عملا وضعیت را برای بی مسئولیتی بین المللی فراهم اورده به نحوی که امروز شاهد وجوه مختلفی از ابعاد تروریسم دولتی از نوع آمریکایی ان هستیم. تروریسم اقتصادی، تروریسم فرهنگی و تروریسمی که در فرودگاه بغداد به صورت عریان ترور میکند و هیچ مسئو.لیتی را در قبال ان نمیپذیرد.
