غلامرضا بنی اسدی: عقلایِ کاردان و توانمند را به خدمت بگیرید. کسانی را برگمارید که نسبت به حوزه کاری خود، به دانستگی تمام و توانستگی مورد نیاز و خواستگی تمام ساحتی رسیده باشند. آدم هایی چنین را به مسئولیت و مدیریت، بر کرسی اقتدار بنشانید همه استقبال می کنند. کسی شناسنامه سیاسی و جریانی شان را چندان ورق نمی زند. وفاق هم به معنای اتفاق همه ظرفیت های به فعلیت رسیده برای وطن است. برای ایران. برای جمهوری اسلامی ایران. اما وقتی مشاهده می شود، انتخاب مسولان و واگذاری جایگاه های مدیریتی بسانِ سفره ای پهن، تندروترین لایه های سیاسی را کنار خود می نشاند، حق داریم نگران شویم.
کسانی که در دوران رقابت های انتخاباتی، هر کاری از دست شان برمی آمد برای شکست پزشکیان و موفقیت رقیب، انجام دادند امروز به عنوان مدیر در دولت منصوب می شوند. اگر از عزم شان برای همراهی با دولت مطمئن بودیم، نه تنها حرفی نبود که استقبال از آنان را هم شرط وفاق می دانستیم اما باقی ماندن بر انتصاب به فلان جریان، بیشتر ایجاد نگرانی می کند. نگرانی از این که با التزام به نگاه جناحی، سیاست های دولت در راستای وعده های انتخاباتی را ناکام بگذارد.
تعداد اینان که در بدنه دولت زیاد شود، به هم که ضریب بدهند آن وقت پزشکیان چه می خواهد بکند؟ اصلا چه می تواند بکند؟ به خودکرده ای مانند می شود که تدبیراش نمی توان کرد. تورقِ آلبوم انتخابات استانداران می گوید برای گرفتن سمت در دولت دکتر پزشکیان باید در ستاد رقیب او فعال باشید. باید ریشه در تندرو ترین مخالفانش داشته باشید. این جوری راه برای شما راحت تر باز می شود تا اینکه در کنار خودش شب را به روز بدوزید و برای توفیق گفتمانش تلاش کنید. به تاکید می گویم نگاه جناحی را کلمه نویسی نمی کنم.
باور دارم برای بهتر شدن حال ملک و ملت باید بدون تنگ نظری های سیاسی، فضا را برای خدمت همه توانمند فرزندان وطن فراهم کرد. منتها به یک شرط؛ این که از بن دندان باور داشته باشند که پیروزی و موفقیت رئیس‌جمهور پزشکیان در اداره کشور، پیروزی همه ما است. همان که رهبر فرزانه انقلاب در همان نخستین روزهای پس از انتخابات، در دیدار با مجلسیان، تبیین فرمودند. باورمندانی چنین، مورد اکرام همه هستند اما برخی ها و برخی انتصاب ها کلی اما و اگر دارد. تصمیم سازان و تصمیم گیران حواس شان جمع باشد.
